Aktualności

Klauzula informacyjna dot. przetwarzania danych osobowych na podstawie obowiązku prawnego ciążącego na administratorze. Szczegółowe informacje znajdują się w zakładce: Polityka prywatności.

   Bernikla kanadyjska w ilości od kilku do kilkudzisieciu sztuk od trzech lat zimą,  jest obserwowana nad  Zalewem Sulejowskim w Smardzewicach. Skąd przybywa zimą  i dokąd odlatuje wiosną nie wiadomo. Stado trzyma się w jednogatunkowej grupie, ptaki nie boją się ludzi do których podpływają w nadziei nakarmienia chlebem. Nie przejawiają agresywnego zachowania w stosunku do kaczek, łabędzi i traczy. Ich duże zaufanie do człowieka może świadczyć że ptaki uciekły z hodowli lub ogrodu zoologicznego. Bernikla kanadyjska jest gatunkiem północnoamerykańskim jej ojczyzną są Stany Zjednoczone i Kanada. Do Europy została przywieziona jako ptak ozdobny, hodowany głównie w ogrodach i parkach.

  Po wielu latach starań władz samorządowych gminy Sulejów, przy wsparciu polityków i władz samorządowych województwa łódzkiego - pozyskano odpowiednie środki na prace związane z pogłębianiem rzeki Pilicy. Według władz gminy i administratora rzeki Pilicy, którym są Wody Polskie wypłycenie rzeki na skutek: zarastania roślinami, deponowaniu osadów które wlecze woda w postaci  piasku i mułu, stwarza zagrożenie powodziowe. Stan dna od czasu powstania Zalewu Sulejowskiego (1969–1974) podniósł się w Sulejowie o 1m. W grudniu 2020 r. w okolicy Podklasztorza spotkały się wszystkie strony zainteresowane wdrożeniem projektu, a w styczniu 2021r przystąpiono do realizacji zadania.

   17 lutego obchodzimy Światowy Dzień Kota. Międzynarodowy Dzień Kota po raz pierwszy został ustalony we Włoszech w 1990 roku. W Polsce obchodzimy go od 2006 roku z inicjatywy miesięcznika "Kot"i Stowarzyszenia "Cat Club Łódź". Koty - tajemnicze, niezależne, chodzą własnymi ścieżkami, chyba dlatego tak nas fascynują. Choć nie budują z ludźmi aż tak symbiotycznych więzi jak psy i zazwyczaj są bardziej skupione na sobie niż na towarzyszących im przedstawicielach gatunku ludzkiego – żeby wspomnieć chociaż wielogodzinne seanse kociej higieny lub niekończące się drzemki które zajmują kotom od 15 do nawet 20 godzin na dobę to nadal je kochamy. Koty zostały udomowione blisko 10 tysięcy lat temu i obecnie są najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie. Wyhodowano wiele ras różniących się ubarwieniem, wielkością i długością włosów. Współczesne wzorce niektórych starszych ras kota domowego znacznie odbiegają od ich wcześniejszych cech, jak w przypadku kotów perskich czy syjamskich. Jednak nie tylko ich wygląd nas fascynuje, pociąga nas ich kocia niezależna natura i niesamowite kocie umiejętności.

     Nazwa „wieloryb” pochodzi z czasów, gdy walenie uważano za ogromne ryby i w mowie potocznej do grupy tej zaliczamy wszystkie duże walenie. Z biologicznego punktu widzenia wieloryby należą do rzędu waleni, podobnie jak płetwale, delfiny, kaszaloty czy orki. Łącznie na świecie żyje ok. 80 gatunków waleni. Walenie dzielą się na dwie podstawowe grupy (podrzędy): fiszbinowce i zębowce. Zębowce posiadają zęby i odżywiają się rybami lub głowonogami. Do zębowców należą m.in. delfiny, w tym orki – największe morskie drapieżniki, a także jedyny przedstawiciel waleni na stałe żyjący w Bałtyku – morświn.

   Światowy Dzień Darwina ( czasem nazywany Dniem Ewolucjonizmu) to święto obchodzone w rocznicę urodzin Karola Darwina (12 luty 1809) - brytyjskiego przyrodnika i geologa, twórcy teorii ewolucji, zgodnie z którą wszystkie gatunki pochodzą od wcześniejszych form. Darwin uważał, że rozwój przyrody jest procesem nieodwracalnym i następującym przez zmiany dokonywane przez dobór naturalny.
   Teoria Darwina stanowiła punkt przełomowy w drodze do zrozumienia historii życia na naszej planecie i wyjaśnienia tajemnicy przekazywania informacji genetycznej i zmian dokonujących się w żywych organizmach. Konsekwencjami tego odkrycia były nie tylko zmiany w biologii i medycynie, ale również w naukach o społeczeństwie, w moralności, polityce.
   Organizowane w wielu krajach obchody Dnia Darwina mają na celu ukazanie znaczenia nauk ścisłych i przyrodniczych dla różnych dziedzin życia codziennego.
Opr. tekstu: Dorota WB.
Zdj:www.crazynauka.pl

W Spalskim Parku Krajobrazowym zimowe „Ptakoliczenie” w tym roku odbyło się w okolicy Stefanowa w dolinie Strugi Studziańskiej gdzie był projektowany rezerwat przyrody. W trakcie spaceru udało się odnotować 13 gatunków ptaków.

Pomimo, iż za oknem zima w chwilowym odwrocie zapraszamy na krótką fotorelacje, która przybliża bardziej lub mniej znane krajobrazy Przedborskiego Parku Krajobrazowego. To efekt kilku spacerów i patroli terenu w zimowej aurze.

Bocian biały (Ciconia ciconia) mógłby być godłem narodowym, jest bardziej znanym i lubianym gatunkiem niż orzeł. W związku z tym udzielamy mu wszechstronnej pomocy takiej jak, budowa gniazd ich remont a w razie kiedy ptaki zostaną wyrzucone z gniazda, bądź złamią skrzydło, nogę i są niesamodzielne opiekujemy się nimi.

Zima to bardzo trudny okres dla ptaków. Żeby przetrwać niekorzystny okres mrozów, lodu, zalegającego śniegu, ptaki stosują różną strategie np. przystosowały się do innego pokarmu, latem owady zimą nasiona, migrują w miejsca o cieplejszym klimacie. Ptaki wodne lokalnie gdy zamarzną stawy, jeziora migrują na rzeki ,gdzie przepływ wody utrudnia zamarzanie. W naszym regionie taką rzeką jest Pilica, która ma takie miejsca które nie zamarzają nawet przy minus 10 st.C.

      Światowy Dzień Obszarów Wodno - Błotnych obchodzony jest corocznie 2 lutego w rocznicę podpisania Konwencji w Ramsar o obszarach wodno-błotnych. Konwencja Ramsarska to międzynarodowe porozumienie, które zostało parafowane 2 lutego 1971 roku w irańskim mieście Ramsar nad Morzem Kaspijskim. Jest to międzynarodowy układ, którego pełna nazwa brzmi „Konwencja o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego”. Celem porozumienia jest ochrona i utrzymanie w niepogorszonym stanie obszarów określanych jako „wodno-błotne”. Konwencja Ramsarska uznaje te tereny oraz żyjące w nich gatunki za światowe bogactwo. Ich strata byłaby  niepowetowana. Od istnienia mokradeł zależy los wielu rzadkich i zagrożonych wyginięciem roślin i zwierząt.
    Do obszarów wodno-błotnych zalicza się błota, torfowiska, bagna, zbiorniki wodne (sztuczne i naturalne), oraz wody morskie, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów.
    Mokradła to ekosystemy zagrożone. W XX wieku zanikła lub została zdegradowana ponad połowa obszarów wodno-błotnych na świecie. Główną przyczyną ich niszczenia jest eksploatacyjne podejście społeczeństw do gospodarowania zasobami przyrody: odwadnianie, osuszanie,  wydobywanie torfu. Znaczenie ma również niski stan świadomości ekologicznej społeczeństw, które często traktują te obszary jak nieużytki. Do pogorszenia stanu mokradeł przyczyniają się także zanieczyszczenia, inwazje gatunków obcych i zmiany klimatyczne.
   Znaczną część mokradeł stanowią torfowiska. Jeżeli nie są zdegradowane, pełnią bardzo ważną rolę retencyjną. Chłoną wodę, kiedy jest jej pod dostatkiem, zaś oddają ją podczas suszy. Akumulują również duże ilości węgla i tym samym przyczyniają się do ograniczania efektu cieplarnianego. Mokradła zapobiegają też erozji i degradacji gleb. Są również naturalnymi filtrami, które redukują zanieczyszczenia z opadów atmosferycznych, wód powierzchniowych i podziemnych.
    Celem obchodów tego święta jest podnoszenie świadomości społecznej w zakresie roli ekologicznej i gospodarczej obszarów wodno-błotnych. Strony Konwencji, w tym również Polska, zobowiązane są m.in. do wyznaczenia odpowiednich obszarów w celu włączenia ich do listy obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu, wdrożenia planowania mającego na celu ochronę obszarów wodno-błotnych umieszczonych na liście oraz w miarę możliwości racjonalne użytkowanie wszystkich mokradeł, a także współpracy międzynarodowej w zakresie wdrażania Konwencji. Dotychczas traktat ratyfikowało 171 państw, w tym Polska. Sygnatariusze wyznaczyli 2 372 obszary wodno-błotne o międzynarodowym znaczeniu. Wśród nich jest 19 polskich terytoriów, w tym m.in. Ujście Wisły i Słowiński Park Narodowy.

Opr. Dorota WB
Zdj. Dorota WB