Aleja, a właściwie szpaler - składa się z 58 drzew wierzb białych (Salix alba) i jest położona w południowej części otuliny Sulejowskiego Parku Krajobrazowego, nieopodal jego granic.
Drzewa są obsadzone wzdłuż drogi wiodącej z kościoła parafialnego do cmentarza na Bąkowej Górze. Wiek drzew możemy oszcacować na 100 - 120 lat - jest to jeden z niewielu pomników przyrody w województwie łódzkim składający się z tak dużej liczby drzew z gatunku Salix. Stan zdrowotny drzew ze względu na specyfikę gatunku i jego wieku wskazje na powolne procesy chorobowe (zgnilizna, zagrzybienie, żerowiska owadów) trwające od wielu lat, co będzie w przyszłości skutkować naturalnym "wypadaniem" drzew. W styczniu i marcu 2020 roku pracownicy OT NPK i UG w Ręcznie wykonywali zabiegi pielęgnacyjne polegające na ogławianiu pomnikowych drzew - co ewidentnie poprawiło ich stan zdrowotny, wtedy też uzupełniliśmy żywokołami powstałe luki na skutek wypadu starych drzew (zabieg powiódł się, wszystkie żywokoły się przyjęły!). Pierwsze zdjęcia wierzb na Bąkowej Górze znajdujące sie w archiwum fotograficznym ZPKWŁ/OT NPK wykonał Piotr Wypych w 1992 roku (przed utworzeniem Sulejowskiego PK w 1994 roku), lata następne to systematyczne utrwalanie na błonie fotograficznej - a potem matrycy światłoczułej cyfrowej - tego pomnika przyrody. Czas ten - aż do dziś - zaowocował wykonaniem kilkuset zdjęć dokumentujących to "magiczne miejsce" i jego motyw przewodni - pomnikowe wierzby (PW).
